Lakiery chemoutwardzalne, znane też pod nazwą lakierów utwardzanych kwasowo, pod względem tworzenia trwałej błony są bliższe systemom rozpuszczalnikowym niż lakierom wodnym. Ze względu na to, że lakiery chemoutwardzalne są systemami dwukomponentowymi należy je mieszać bezpośrednio przed obróbką. Właściwy stosunek mieszania lakieru do utwardzacza to 10:1. W przeciwieństwie do systemów poliuretanowych utwardzacz nie wchodzi w reakcję z masą, ale spełnia rolę katalizatora. Rolę rozpuszczalnika w lakierze przyjmują alkohole, np. etanol. Natomiast utwardzaczem jest kwas rozpuszczony w rozpuszczalniku, może być to np. kwas solny lub inny kwas organiczny. Obecność kwasu jest tu niezbędna, ponieważ umożliwia on reakcję chemiczną pomiędzy tego samego rodzaju cząsteczkami błonotwórczymi w masie. Lakier powstaje w wyniku wymieszania utwardzacza z komponentami wiążącymi. Ma tu miejsce reakcja katalityczna. Dla tej grupy lakierów charakterystyczne są dobra przyczepność oraz twarde powierzchnie po utwardzeniu. Dzięki użyciu żywic mocznikowo-formaldehydowych na powierzchni drewna ukazuje się jego naturalna barwa. Lakiery te schną od 1 godziny do 3 godzin i dopiero wtedy możliwe jest kolejne lakierowanie.

Lakiery poliuretanowe:

Ze względu na czas wysychania i tworzenie błony lakiery poliuretanowe bliższe są lakierowi olejowemu z żywic syntetycznych niż lakierowi wodnemu. Pomimo znaczących podobieństw, między lakierami poliuretanowymi i wodnymi, występują też dość istotne różnice pomiędzy tymi pierwszymi a lakierami olejowymi. Zdecydowanymi zaletami lakieru poliuretanowego są wysoka odporność na zabrudzenia chemiczne oraz bardzo dobra przyczepność do drewna. W czasie suszenia i utwardzania zachodzą, podobnie jak w przypadku lakierów olejowych z żywicy syntetycznej, dwa procesy – odparowywanie rozpuszczalników (proces fizyczny) oraz usieciowienie cząsteczek wiążących (proces chemiczny). Jedyną różnicą pomiędzy lakierem olejowym z żywic syntetycznych a lakierem olejowym w przebiegu procesu utwardzającego jest to jak i w jakim wymiarze zaczyna się usieciowienie. W systemie poliuretynowym należy rozróżnić dwie podgrupy: system jednokomponentowy oraz system dwukomponentowy.